" Ҳузур ҳаловат".
Ҳар кимнинг ўз фикри, қараши бор. Баъзилар кўркам, замонавий жиҳозларга тўла уйда яшаш, кийимлар кийиши, истаган нарсасига етишни ҳаёт лаззати деб уйлайди. Биз кўпинча одамлар ва нарса ҳодисалатнинг зоҳирига-ташқи кўринишига қараб баҳо берамиз. Лекин синчковлик билан назар ташласак, адашганимизи англаймиз. Бир қараганимизда яшашимиз учун керакли ҳамма шароит муҳайёдек туюлади. Шундай бўлсада, бизга ҳаёт зерикарли кўринади. Бу эса турмушимизда сон-саноқсиз нарсалар бўлгани ҳолда, унда энг муҳим нарса-қаноат ва шукроналик йўқлигини билдиради. Қаноат туйғуси ва шуеронмлик ҳисси бўлмагач эса ҳаёт тарзимиз қандайлигидан қатъий назар, кўнглимиз таскин топмайди. Ҳаловат қўрғонимизни сабрсизлик, ношкурлик безовта қилайверади. Қаноат-бебаҳо неъмат. Унга эга бўлган кишининг қалби ҳамиша осойишта. Баъзилар бойлик орттираман деб, хотиржамликни бой беради. Улуғ Ватандошиииз Абу Лайс Самарқандийнинг қўйидаги сўзлари ибратлидир: "Оқил киши дунёдаги ризқига рози бўлади, ва мол тўплашга ружу қўймайди. Оҳират амаллари билан шуғулланади. Чунки охират қарор топиш ва неъматлар уйидир. Дунё фонийлик уйи, у хиёнаткор, фитнакордир.

Навоий шаҳар бош отинойиси Бурхонова. Ч.