"ПАЙҒАМБАРИМИЗ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)НИНГ ШАКЛУ ШАМОЙИЛЛАРИ".
Ташқи кўринишлари: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Иброҳим алайҳиссаломга ўхшайдилар. Узоқдан қараганда ғоят келишган ва кўркам, яқиндан кўрганда ғоят гўзал ва ёқимли.
Ҳуснлари: кўркам юзли, ойдек, балки ойдан ҳам чиройли, порлаб турган қуёшдек, гўё қуёш у кишининг юзларида юргандек.
Бўйлари: узун ҳам, паст ҳам эмас, балки ўрта бўйдан бироз баландроқ.
Жуссалари: ўртача, хушбичим ва қадди-қоматлари келишган.
Елкалари: кенг.
Ранглари: тиниқ, оққа мойил буғдойранг.
Юзлари: ўртача — юм-юмалоқ ҳам эмас, чўзинчоқ ҳам эмас, бироз юмалоққа мойил, бироқ гўштдор эмас.
Чеҳралари: нурли, жиддий ва табассумли. Қовоқ солувчи эмас. Хурсанд бўлсалар, юзлари янада ёришиб кетар, юзларидан нур ёғилар эди. Ғазаблансалар, юзлари бироз қизарар эди.
Кўзлари: сурма тортилгандек чиройли, кўз қорачиқлари тим қора, оқи тиниқ оқ, баъзан оқида қизиллик пайдо бўлар эди.
Қошлари: ингичка ва ёйсимон бўлиб, бир-бирига туташмаган эди.
Киприклари: узун.
Пешоналари: кенгроқ.
Ёноқлари: текис.
Бурунлари: нозик ва ўртачадан сал узунроқ.
Қовоқлари: четлари эгикроқ.
Бошлари: ўртачадан каттароқ.
Оғизлари: ўртачадан сал кенг ва каттароқ (араблар бундай сифатни мақташади, буни фасоҳату балоғатга йўйишади).
Тишлари: чиройли, гапирган пайтларида тишлари орасидан нур таралаётгандек бўларди.
Бўйинлари: ўртачадан салгина узун, кумушдек соф.
Кўкраклари: кенг. Кўкракларидан қоринларигача майин тук билан энсиз ҳолда қопланган. Кўкрак ва қоринларида бошқа жун бўлмаган, аммо елка ва билакларида бироз бўлган.
Қоринлари: кўкраклари билан бир текис.
Ҳидлари: мушку анбардан ҳам хушбўйроқ, ҳатто бир йўлдан юриб ўтган бўлсалар, кейин шу йўлдан юрган одам хушбўй ҳидларидан у зотнинг бу ердан ўтганларини билиб олган.
Сочлари: жингалак ҳам, силлиқ ҳам эмас, балки жингалаклик ва силлиқлик ўртасида бўлиб, қулоқлари ўртасига, баъзан юмшоғига, баъзан эса пастига тушиб турган. Сочларининг ранги қоп-қора бўлган, умрларининг охирида икки чаккаларидаги сочларига бироз оқ тушган.
Соқоллари: бир қабза, яъни бир сиқимдан узунроқ, қалин ва қора. Умрларининг охирида пастки лаблари остидаги соқолларида озгина оқ толалар пайдо бўлган, аммо соч-соқолларидаги оқ туклар сони йигирматага ҳам бормаган.
Қўллари: мулойим, кафтлари тўла, гўштдор, яъни у зот билан қўл бериб кўришган одамнинг кафти тўлар эди.
Билаклари: кафтга яқин қисми узун, бақувват.
Оёқлари: оёқ кафтлари ўртача, болдирлари залворли.
Юришлари: салобатли, виқорли, қияликдан тушиб келаётгандек тик, зарб билан, шаҳдам қадам ташлаб, енгил, илдам ва хотиржам юрардилар.
Бўғин суяклари: йўғон, бақувват.
Терлари: маржондек.
Уйқулари: кўзлари ухласа ҳам, қалблари ухламас.
Навоий шаҳар отинойиси
Усмонова. Г.
Ташқи кўринишлари: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Иброҳим алайҳиссаломга ўхшайдилар. Узоқдан қараганда ғоят келишган ва кўркам, яқиндан кўрганда ғоят гўзал ва ёқимли.
Ҳуснлари: кўркам юзли, ойдек, балки ойдан ҳам чиройли, порлаб турган қуёшдек, гўё қуёш у кишининг юзларида юргандек.
Бўйлари: узун ҳам, паст ҳам эмас, балки ўрта бўйдан бироз баландроқ.
Жуссалари: ўртача, хушбичим ва қадди-қоматлари келишган.
Елкалари: кенг.
Ранглари: тиниқ, оққа мойил буғдойранг.
Юзлари: ўртача — юм-юмалоқ ҳам эмас, чўзинчоқ ҳам эмас, бироз юмалоққа мойил, бироқ гўштдор эмас.
Чеҳралари: нурли, жиддий ва табассумли. Қовоқ солувчи эмас. Хурсанд бўлсалар, юзлари янада ёришиб кетар, юзларидан нур ёғилар эди. Ғазаблансалар, юзлари бироз қизарар эди.
Кўзлари: сурма тортилгандек чиройли, кўз қорачиқлари тим қора, оқи тиниқ оқ, баъзан оқида қизиллик пайдо бўлар эди.
Қошлари: ингичка ва ёйсимон бўлиб, бир-бирига туташмаган эди.
Киприклари: узун.
Пешоналари: кенгроқ.
Ёноқлари: текис.
Бурунлари: нозик ва ўртачадан сал узунроқ.
Қовоқлари: четлари эгикроқ.
Бошлари: ўртачадан каттароқ.
Оғизлари: ўртачадан сал кенг ва каттароқ (араблар бундай сифатни мақташади, буни фасоҳату балоғатга йўйишади).
Тишлари: чиройли, гапирган пайтларида тишлари орасидан нур таралаётгандек бўларди.
Бўйинлари: ўртачадан салгина узун, кумушдек соф.
Кўкраклари: кенг. Кўкракларидан қоринларигача майин тук билан энсиз ҳолда қопланган. Кўкрак ва қоринларида бошқа жун бўлмаган, аммо елка ва билакларида бироз бўлган.
Қоринлари: кўкраклари билан бир текис.
Ҳидлари: мушку анбардан ҳам хушбўйроқ, ҳатто бир йўлдан юриб ўтган бўлсалар, кейин шу йўлдан юрган одам хушбўй ҳидларидан у зотнинг бу ердан ўтганларини билиб олган.
Сочлари: жингалак ҳам, силлиқ ҳам эмас, балки жингалаклик ва силлиқлик ўртасида бўлиб, қулоқлари ўртасига, баъзан юмшоғига, баъзан эса пастига тушиб турган. Сочларининг ранги қоп-қора бўлган, умрларининг охирида икки чаккаларидаги сочларига бироз оқ тушган.
Соқоллари: бир қабза, яъни бир сиқимдан узунроқ, қалин ва қора. Умрларининг охирида пастки лаблари остидаги соқолларида озгина оқ толалар пайдо бўлган, аммо соч-соқолларидаги оқ туклар сони йигирматага ҳам бормаган.
Қўллари: мулойим, кафтлари тўла, гўштдор, яъни у зот билан қўл бериб кўришган одамнинг кафти тўлар эди.
Билаклари: кафтга яқин қисми узун, бақувват.
Оёқлари: оёқ кафтлари ўртача, болдирлари залворли.
Юришлари: салобатли, виқорли, қияликдан тушиб келаётгандек тик, зарб билан, шаҳдам қадам ташлаб, енгил, илдам ва хотиржам юрардилар.
Бўғин суяклари: йўғон, бақувват.
Терлари: маржондек.
Уйқулари: кўзлари ухласа ҳам, қалблари ухламас.
Навоий шаҳар отинойиси
Усмонова. Г.
