Робийъ ибн Сулаймон роҳимаҳуллоҳ бир нарсани жуда секин фаҳмлар эди. Имом Шофеъий роҳимаҳуллоҳ битта масалани қирқ мартагача такрорлаб тушунтирар, аммо Робийъ уни тушунмас эди. Ҳатто (англашга қийналаётганидан) уялиб, илм мажлисини тарк қилган эканлар. Имом Шофеъий эса уни ҳоли бир жойга чақириб, унга дарсни яна такрор ва такрор тушунтирган эдилар, у тушунишни бошлади. Шунда Шофеъий: "Эй Робийъ! Илмни ҳам овқат каби едириб бўлганда, сенга аллақачон едириб юборган бўлардим", дедилар.

Имом Ожурий "Уламолар ахлоқи" номли китобида: "Тушунишда қийналадиган, зеҳни пастроқ шогирдларга нисбатан муаллим ўта сабрли бўлиши керак. Унга қўполлик билан танбеҳ бериб, хижолат қилиб қўймаслиги лозим", дедилар.

Муҳаммад Одил