РАСУЛУЛЛОҲ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМНИНГ ГЎЗАЛ ТУРМУШЛАРИДАН НАМУНА
Ибн Касир (раҳимаҳуллоҳ) айтади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам аҳли байтларга чиройли муомалада бўлар эдилар. Доимо хуш кайфиятли, аҳлига ҳазил қилар, лутф кўрсатар, нафақаларини кенг қилиб қўяр, аёллари билан кулишар эдилар. Ҳатто мўминларнинг онаси Оиша (розияллоҳу анҳо) билан мусобақалашар ҳам эдилар. Бу билан Оиша онамизга муҳаббатини изҳор қилар эдилар”.
Оиша (розияллоҳ анҳо) айтадилар:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мен билан мусобақа қилдилар. Мен у зотдан ўзиб кетдим. Бу семиришимдан олдин бўлганди. Семирганимдан сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мендан ўзиб кетдилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Биру бир”, дедилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳар кеча аёлларини ўзи тунайдиган уйда жамлар эдилар. Гоҳида ҳаммалари билан кечки овқатни бирга ер, сўнг бошқа аёллари ўз уйларига кетишгач, тунайдиган аёллари билан қолар, ридоларини ечиб, изорлари билан ухлар эдилар. Хуфтон намозини ўқиб бўлгач, уйларига кириб ухлашдан олдин аҳли билан бир оз гаплашиб ўтирар эдилар. У зот мана шундай қилиб аёлларини хурсанд қилар эдилар.
Аллоҳ таоло айтади:
“(Эй имон келтирганлар!) Сизлар учун Аллоҳ ва охират кунидан умидвор бўлган ҳамда Аллоҳни кўп ёд қилган кишилар учун Аллоҳнинг пайғамбарида гўзал намуна бордир” (Аҳзоб сураси, 21-оят).
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бомдоднинг икки ракатини (суннатини) ўқиб бўлганларидан кейин агар уйғоқ бўлсам, менга гапирар эдилар. Уйғоқ бўлмасам, намозга азон айтилгунча ётар эдилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамиз билан озгина гаплашар ва насиҳатли қиссалар ҳақида сўзлашиб ўтирар эдилар. Худди Абу Заръ ва Умму Зарълар каби. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга айтдилар: "Мен сен учун худди Умму Заръ учун бўлган Абу Заръ кабиман” (бошқа бир ривоятда қўшимча қилиниб: “Лекин у аёлини талоқ қилди. Мен талоқ қилмайман”, дейилган). Шунда Оиша онамиз: "Ё Расулуллоҳ, балки Сиз Абу Заръдан яхшироқсиз”, дедилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизнинг қалбларига хурсандчилик киргизиш мақсадида баъзида исмларини қисқартириб: “Эй Оиш, эй Увайш, эй Ҳумайро”, деб чақирар эдилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга қараб: “Сенинг мендан розилигинг ва норозилингни биламан”, дедилар. Оиша (розияллоҳу анҳо): “Буни қаердан биласиз?” деб деб сўради.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
"Мендан рози бўлганингда: “Йўқ, Муҳаммаднинг Раббисига қасам”, дейсан. Мендан норози бўлганингда: “Йўқ, Иброҳимнинг Раббисига қасам”, дейсан”, дедилар. Оиша (розияллоҳу анҳо) айтдилар: “Ҳа. Ё Расулуллоҳ, Аллоҳга қасамки, фақат исмингизни ҳижрон қиламан”.
"Исломда оила" китобидан
Манба:mehrobuz
@muminauz
Ибн Касир (раҳимаҳуллоҳ) айтади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам аҳли байтларга чиройли муомалада бўлар эдилар. Доимо хуш кайфиятли, аҳлига ҳазил қилар, лутф кўрсатар, нафақаларини кенг қилиб қўяр, аёллари билан кулишар эдилар. Ҳатто мўминларнинг онаси Оиша (розияллоҳу анҳо) билан мусобақалашар ҳам эдилар. Бу билан Оиша онамизга муҳаббатини изҳор қилар эдилар”.
Оиша (розияллоҳ анҳо) айтадилар:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мен билан мусобақа қилдилар. Мен у зотдан ўзиб кетдим. Бу семиришимдан олдин бўлганди. Семирганимдан сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мендан ўзиб кетдилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Биру бир”, дедилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳар кеча аёлларини ўзи тунайдиган уйда жамлар эдилар. Гоҳида ҳаммалари билан кечки овқатни бирга ер, сўнг бошқа аёллари ўз уйларига кетишгач, тунайдиган аёллари билан қолар, ридоларини ечиб, изорлари билан ухлар эдилар. Хуфтон намозини ўқиб бўлгач, уйларига кириб ухлашдан олдин аҳли билан бир оз гаплашиб ўтирар эдилар. У зот мана шундай қилиб аёлларини хурсанд қилар эдилар.
Аллоҳ таоло айтади:
“(Эй имон келтирганлар!) Сизлар учун Аллоҳ ва охират кунидан умидвор бўлган ҳамда Аллоҳни кўп ёд қилган кишилар учун Аллоҳнинг пайғамбарида гўзал намуна бордир” (Аҳзоб сураси, 21-оят).
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бомдоднинг икки ракатини (суннатини) ўқиб бўлганларидан кейин агар уйғоқ бўлсам, менга гапирар эдилар. Уйғоқ бўлмасам, намозга азон айтилгунча ётар эдилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамиз билан озгина гаплашар ва насиҳатли қиссалар ҳақида сўзлашиб ўтирар эдилар. Худди Абу Заръ ва Умму Зарълар каби. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга айтдилар: "Мен сен учун худди Умму Заръ учун бўлган Абу Заръ кабиман” (бошқа бир ривоятда қўшимча қилиниб: “Лекин у аёлини талоқ қилди. Мен талоқ қилмайман”, дейилган). Шунда Оиша онамиз: "Ё Расулуллоҳ, балки Сиз Абу Заръдан яхшироқсиз”, дедилар”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизнинг қалбларига хурсандчилик киргизиш мақсадида баъзида исмларини қисқартириб: “Эй Оиш, эй Увайш, эй Ҳумайро”, деб чақирар эдилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга қараб: “Сенинг мендан розилигинг ва норозилингни биламан”, дедилар. Оиша (розияллоҳу анҳо): “Буни қаердан биласиз?” деб деб сўради.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
"Мендан рози бўлганингда: “Йўқ, Муҳаммаднинг Раббисига қасам”, дейсан. Мендан норози бўлганингда: “Йўқ, Иброҳимнинг Раббисига қасам”, дейсан”, дедилар. Оиша (розияллоҳу анҳо) айтдилар: “Ҳа. Ё Расулуллоҳ, Аллоҳга қасамки, фақат исмингизни ҳижрон қиламан”.
"Исломда оила" китобидан
Манба:mehrobuz
@muminauz
