Савол: - Ассалому алайкум! Дўзаҳдаги энг енгил азобни эшитгандим. Унга кўра инсон бир қайноқ тош устида турарканда, тошнинг ҳароратидан ўша одамнинг мияси қайнаб кетаркан ва "Энг оғир азоб меники" деб ўйлар экан. Ростми шу гап?
Жавоб: – Ва алайкум ассалом! Саҳиҳул Бухорийда қуйидагича келади:
سَمِعْتُ النُّعْمَانَ رَضِي اللهُ عَنْهُ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَرَجُلٌ تُوضَعُ فِي أَخْمَصِ قَدَمَيْهِ جَمْرَةٌ يَغْلِي مِنْهَا دِمَاغُهُ
Нуъмон розияллоҳу анҳу айтади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қиёмат куни дўзах аҳлининг энг азоби енгили – оёғининг тагига чўғ қўйилиб, ундан мияси қайнаб турадиган кишидир», деяётганларини эшитдим».
عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ رَجُلٌ عَلَى أَخْمَصِ قَدَمَيْهِ جَمْرَتَانِ يَغْلِي مِنْهُمَا دِمَاغُهُ، كَمَا يَغْلِي الْمِرْجَلُ وَالْقُمْقُمُ
Нуъмон ибн Башир розияллоҳу анҳу деди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қиёмат куни дўзах аҳлининг энг азоби енгили – оёғининг тагига иккита чўғ қўйилиб, ундан мияси қозон ва қумғон қайнагандек қайнайдиган кишидир», деяётганларини эшитдим». (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий). Валлоҳу аълам!
«Зикр аҳлидан сўранг» ҳайъати
Жавоб: – Ва алайкум ассалом! Саҳиҳул Бухорийда қуйидагича келади:
سَمِعْتُ النُّعْمَانَ رَضِي اللهُ عَنْهُ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَرَجُلٌ تُوضَعُ فِي أَخْمَصِ قَدَمَيْهِ جَمْرَةٌ يَغْلِي مِنْهَا دِمَاغُهُ
Нуъмон розияллоҳу анҳу айтади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қиёмат куни дўзах аҳлининг энг азоби енгили – оёғининг тагига чўғ қўйилиб, ундан мияси қайнаб турадиган кишидир», деяётганларини эшитдим».
عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ رَجُلٌ عَلَى أَخْمَصِ قَدَمَيْهِ جَمْرَتَانِ يَغْلِي مِنْهُمَا دِمَاغُهُ، كَمَا يَغْلِي الْمِرْجَلُ وَالْقُمْقُمُ
Нуъмон ибн Башир розияллоҳу анҳу деди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қиёмат куни дўзах аҳлининг энг азоби енгили – оёғининг тагига иккита чўғ қўйилиб, ундан мияси қозон ва қумғон қайнагандек қайнайдиган кишидир», деяётганларини эшитдим». (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий). Валлоҳу аълам!
«Зикр аҳлидан сўранг» ҳайъати
