Аёлнинг пиширган овқати бугун иштаҳани бўғадиган даражада бемаза эди. Картошкаси куйган, гўшти эса пишмаган. Меҳмонга келганлар, аёлнинг дугонаси, ўғли ва янги келини. Овқатни жуда ширин бўлганлигини сўзласаларда ундан бир қошиқ еганларича бошқа оғизларига олмадилар. Ниҳоят меҳмонлар уйларига кетиш учун қўзғала бошлашди. Ёшлар кетганларидан сўнг дугонаси: - "Бугун сенга нима бўлди, пиширган овқатларингни маъзаси оғизда қоларди, бугун эса биринчи марта келинингни меҳмонга чақирган бўлсанг, нега овқатлар бугун шунчалик бемаза, ёки касал бўлиб қолдингми, ё бу қилган ишингни тагида бирор бир сир борми, - деди." Аёл ним табассум билан: - "Йўқ яхшиман. Атайлаб шунақа қилдим. Бу таомларни еган ўғлим, келиним бирор вақт овқатини яхши тайёрлай олмаган кунда - ҳеч қачон хотинига, "Онам сендан кўра ширинроқ овқат пиширарди" деган сўзлар билан қалбини оғритмайди...
Фарғона вилояти А.Зиёда
Фарғона вилояти А.Зиёда
